گپ دل

به قله هاي شامخ هندوكش عذر تقصير پيش مي كنم ...

به طراوت نم نم باران جانبخش بهار دند شمالي...

به جوانه با نشاط گندم ...

به قوت فله ي گاو ...

به رود خروشان جيحون ...

به سادگي من دهاتي ...

به غرور اسب چاپانداز ...

به خلوص سجده مولوي مسجدمان ...

به روباه صفتي انگليس و پاكستان ...

به آرامگاه درفشان آمر صاحب شهيد ...

به نعره مردانه ي ملالي ...

به مسرت و يأس ناقلين دوره ظاهرشاه ...

عذر تقصير من را بپذير اي ذاتي كه به عشق خودت عاشقانه ما را از عدم به صحنه هستي آوردي ...

به لب هاي پروتيز شده آرايشگر محله ي مان ...

به فرهنگ پوچ پنجهزار ساله مخدوش شده نسل گرگ صفت بيابان هاي سرزمينم ...

به تذكره زير سن قاتلين مهسا نازنين ...

به عطش شهوت انزال شده اي خري در نفاس زوجه اش...

به حرص بانكداران كابل ...

به آن مغز اقتصادي - تجارتي در بند بگرام ...

به قضيه ي فيثاغورث ...

به كشف رياضيكي فيلسوف دردمند افغانم ...

به زوزه هاي بي آواز خلق دردمند در لجنزار اقتصاد باز ...

اي دوشيزه ي حسن در جُلبِ كنج خانه چشم براه ... 

عذر تقصير مرا به جاي قصورم بپذير ... كل نفس بما كسبت رهين!